Laat ik eens inzoomen op mijn altijd aanwezige zoektocht naar de beste zorg. Alternatieve zorg? Reguliere zorg? Het eerste wat ik hoor of lees zijn de discussies over de bewijslast. Hoezo dan, want als het niet bewezen is, dan werkt het niet?! Misschien, maar zo simpel ligt het niet.

Het is alweer even geleden dat ik over ‘mijn schilfers’ schreef. Ondertussen is de allereerste eczeem awareness dag geweest. Voor mij zat daar een mooi moment aan vast, omdat er door het Huidfonds een interview over mij als, ja ja komt-ie, Huidheld online kwam. Oftewel een behoorlijk gedetailleerde foto met mijn eczeem verhaal. Net als met het schrijven van deze blogs, maakte dat mij weer even bewust: dit is mijn leven met eczeem. Bijna meditatief… Haal je er toch iets positiefs uit 😉

Zelf kiezen

Misschien komt het door mijn achtergrond van zowel huidpatiënt als huiddocent (Ik geef les op de opleiding Huidtherapie aan de Haagse Hogeschool, nadat ik zeven jaar als huidtherapeut heb gewerkt) dat ik bewust probeer te kiezen wat bij mij past. Mijn eigen zorg op maat. Hoe goed een medicijn op korte termijn ook werkt, wat is het effect op langere termijn, vraag ik me af. En hoe interessant natuurgeneeswijze ook klinkt, een vuurrode ontstoken huid zal tijdelijk om een strengere aanpak vragen. Kortom: zelf verdiepen, nadenken en kiezen.

Niet alleen voor mijn huid

Wat ik prettig vind bij alternatieve zorg, is dat ik het gevoel heb wat meer te kunnen betekenen en betrokken te zijn bij de therapie in het geheel. Als ik meer jeuk heb, voel ik me vaak letterlijk opgesloten in m’n huid. En niet helemaal happy, wat nog los staat van een zichtbaar minder mooie huid. Voor mij is er dan niets fijner dan het idee hebben dat ik voor mijn hele lichaam iets nuttigs en positiefs doe en niet alleen voor mijn huid. Misschien verbloem ik mijn eczeem wel eens, de last die ik ervan heb door m’n behoefte aan gezond leven. Volgens mij noemen ze dat compensatiegedrag.

Angst voor hormoonzalven

Als puber ben ik ooit naar een symposium over atopisch eczeem geweest en daar werd gesproken over corticofobie. Huh wat?! Angst dus, angst voor met name de hormoonzalven in ons geval. Ik kan (helaas) zeggen dat ik dat herken, maar tegelijk niet zonder kan. Mijn huid is soms te erg ontstoken. Om over te gaan naar mildere therapieën zal ik eerst die opvlamming rust moeten geven, lees: moeten onderdrukken. Wel zorg ik er voor dat ik het type hormoonzalf goed ken, weet hoe ik moet op- en afbouwen en wat precies de juiste hoeveelheid is. Kom ik net uit bad en trek ik daarna bedekkende katoenen kleding aan, dan zal de zalf veel beter door de huid worden opgenomen dan op een droge, ruwe huid.

Ook ik heb iemand nodig

Er zijn meer soorten medicijnen die ik gebruik. Ook heb ik meerdere sessies lichttherapie gevolgd. Eigenlijk zitten er aan alle medicatie voor- en nadelen. En wat ik dan zo mis bij zorgprofessionals is dat ze mij niet als geheel persoon zien, maar alleen mijn huid. Ik zou graag willen dat ze open staan voor een heel-de-mens aanpak waarbij alle voor- en nadelen van de medicatie besproken worden; gebruik op korte en lange termijn. Omdat ik de huid als orgaan interessant vind, weet ik er veel van, maar ook ik heb af en toe iemand nodig die de zorg op zich kan nemen. Het klikt niet altijd met mezelf als huidtherapeut 😉

Genieten van wat wel mag

Wat mijn ogen heeft geopend is onder andere mesologie. Ik kwam daar zo’n tien jaar geleden voor het eerst mee in aanraking. Last hebben van darmen, vermoeidheid enzovoorts was voor mij normaal, want ook dat hoorde bij eczeem wist ik ondertussen. Toch is dat sinds de metingen, adviezen en homeopathische middelen van de mesoloog volledig over gegaan. Was het specifiek die zorg? Het maakt niet uit, dit was wat ik op dat moment nodig had. En het mooie van alles is dat het niet zo zeer ging/gaat om het weglaten van voeding, maar vooral ook eten wat juist wel goed is. Genieten mocht dus toch… yes! Alles komt dan samen, je voelt je vitaler, sport meer en wordt sterker.

Houden van je huid

Natuurlijk zal het bovenstaande een wisselwerking zijn, wat komt door wat? Maar de invloed die ik had op dit positieve gedrag kreeg een belangrijke betekenis voor mij. En begrijp me niet verkeerd: ik gebruik ook medicijnen. Die zijn nodig is en helpen me. Maar naast medicatie kon ik dus zelf ook iets doen. Verwaarlozing ligt op de loer als je niet om je huid geeft. Ik hoop dat iedereen een manier vindt om van zijn of haar huid te houden. Het kost moeite, maar hoe mooi als je verbetering ervaart.

Nieuwe dingen voor Noa

Mijn zoektocht naar de juiste therapie vorm zal altijd blijven. Waarom? Omdat er ontwikkeling is op beide gebieden; nieuwe onderzoeken naar medicatie, nieuwe alternatieve therapieën enzovoorts. Afgelopen twee jaar heb ik opnieuw van alles ontdekt. Dit keer niet voor mezelf, maar voor mijn dochter Noa. Graag kom ik hier in een volgende blog op terug.

Klein stukje controle

Alternatieve en reguliere zorg: twee verschillende behandelmethoden als complete eczeem zorg. Naast deze twee vormen van therapie is er natuurlijk zo veel meer wat van invloed is. Onmogelijk de balans te vinden door de dagelijkse triggers, iets om onzeker van te worden. Regelmatig zeg ik dan ook tegen mijn teleurgestelde ik: Tes, niet alles kan je voorkomen, je hebt atopisch eczeem weet je nog?! Een reguliertje hier en een alternatiefje daar en hup, terug naar dat kleine stukje controle.

Als eerste op de hoogte

Nieuws en ontwikkelingen? Wees als eerste op de hoogte! Volg ons op Facebook.

GZNL.GZ.18.07.0169b(1)