Wat eczeem allemaal teweeg kan brengen, wat een impact op iemands leven! Tijdens de laatste controle van mijn ‘Stuiterbal’ zie ik dat er iets helemaal mis is. Het eczeem is weer actief, niet in die mate als toen ik hem leerde kennen, maar er is wel degelijk iets gebeurd. Soms sta je machteloos…

Na de afname van de PROM’s (scorelijsten) is het duidelijk, hier gaat iets niet goed. Samen met zijn moeder zit Stuiterbal tegenover mij. Hij kijkt haar met regelmaat even aan, een stukje onzekerheid denk ik.

Spanning?

Ik vraag: ben je ziek geweest, heb je gezwommen, heb je misschien minder gesmeerd of is er iets anders? Heb je spanning? Moeder neemt het woord, nadat hij nog eens vragend naar haar kijkt. Ja, zij denkt te weten wat de opvlamming veroorzaakt: ‘We hebben vrijdag een gesprek gehad bij het ROC (de school waar hij momenteel een niveau 4 opleiding volgt) en dat was geen goed gesprek. Hij moet de opleiding beëindigen, omdat hij een achterstand heeft die niet meer in te halen is.’

Passende opleiding zoeken

Stuiterbal vindt het heel erg: ‘Wat moet ik nu? Ik weet het niet meer, ik heb er slapeloze achten van.’ Moeder verduidelijkt wat er gebeurd is, het speelt al een tijdje, niet elke opleiding is geschikt. Er moet gericht gekeken worden naar een opleiding die hij leuk vindt, maar ook een die hij fysiek aankan. Ze geeft aan dat hij iets met computers wil, maar dat hij motorisch niet zo sterk is: reparaties uitvoeren kan hij niet. Op basis hiervan is hij al eens gestopt met een opleiding en heeft hij een switch moeten maken. Dit is de tweede switch. Het ROC geeft aan dat hij geen derde kans krijgt.

Schaamte…

Hij kijkt me aan en zegt: ‘Maar ik vind deze opleiding zo leuk. Alleen heb ik vorig jaar zoveel jeuk gehad dat ik niet meer naar school kon, ik sliep niet meer en alles was stuk.’ Zijn moeder beaamt dat. Je ziet niet alles van zijn eczeem, want natuurlijk is er ook nog schaamte – dus verbergen die hap, onder je kleren.

Machteloosheid

Het is moeilijk om school te overtuigen dat er nu iets is wat hem helpt bij zijn gevecht tegen het eczeem: de nieuwe injecties die hij sinds eind van het jaar heeft, dat het nu eindelijk beter gaat. Dat de achterstand die hij opgelopen heeft de eerste maanden van het vorige jaar eigenlijk onmogelijk in te halen zijn, dat begrijp ik ja. Maar geef die jongen een nieuwe kans! Laat hem een nieuw schooljaar ingaan, met minder jeuk. Dan kan hij laten zien dat het wel kan. Lukt het dan nog niet, dan moet je je erbij neerleggen. Maar dit? School zegt: ‘Eczeem, heb je daar zoveel last van?’ Som sta je echt machteloos.

Brief naar huisarts

Stomverbaasd zit ik tegenover Stuiterbal en zijn moeder. Wat kan ik doen? Luisteren in elk geval. Ik kan niet het ROC bellen en eens even aangeven hoeveel impact eczeem kan hebben, hoewel ik dat graag zou willen. Contact opnemen met de polikliniek is wel het minste wat ze kunnen doen en ik wil het ROC best te woord staan, maar weet dat ze niet zullen bellen. Ik denk na, ik kan een brief naar de huisarts sturen met mijn bevindingen, dat doen we vaker om een update te geven hoe het met een patiënt gaat. Stuiterbal blij, moeder blij. Bij het afscheid zeg ik dat ik een kopie naar hun huisadres zal sturen, dan kan die ter ondersteuning mee naar het ROC.

Tweede gesprek

Vanmorgen even met Stuiterbals vader gebeld. Hoe ging het? Het eerste gesprek heeft plaatsgevonden, meldt hij. Hij geeft aan dat er veel is gebeurd op school de laatste jaren en dat ze er erg star zijn, maar… er komt een tweede gesprek. Dat geeft hoop, ben benieuwd.

Wordt vervolgd.

ALS EERSTE OP DE HOOGTE?

Volg ons op Facebook en Instagram

MAT-NL-2100846