In Nederland heeft ongeveer 20 tot 30 procent van de baby’s en peuters eczeem. Mijn dochter van vier hoort bij die percentages, al sinds haar geboorte heeft zij atopisch eczeem. En zo ernstig, dat vaak haar hele lichaam eronder zit.
Toen ze drie werd, kreeg ze ook plotseling veel eczeem in haar gezicht. Vooral haar voorhoofd krabde ze vaak kapot. Zo jammer vond ik dat, ik was altijd blij dat haar mooie gezichtje in elk geval gespaard bleef. Maar niet dus. Vurig hoop ik al sinds haar geboorte dat ze over het eczeem heen groeit. Dat hoor je wel vaker bij kinderen, maar ik kon het me niet voorstellen gezien de mate waarin zij deze aandoening heeft.
Pinda, noten, koemelk
In mijn vorige blog vertelde ik al dat we weer terug gingen naar onze dermatoloog in het AMC en met een flink behandelschema konden we het eczeem weer enigszins onder controle krijgen. Naast eczeem reageert Izzie ook niet goed op bepaalde voeding. We wisten al dat ze allergisch is voor pinda en bepaalde noten. Ook ei gaat er niet heel lekker in. En als ik bijvoorbeeld koemelk geef, dan kan ik de klok erop gelijk zetten dat ze de dagen daarna meer eczeem krijgt.
Huisstofmijt bij prikjestest
Hoewel de dermatoloog dit verhaal niet echt ondersteunde, kreeg ik uiteindelijk een doorverwijzing naar een allergoloog om haar toch weer eens helemaal te onderzoeken. We startten daar met de huidprikjestest. Alle stofjes waarvan we verwachtten dat ze er allergisch op zou reageren werden in haar armpje geprikt. De usual suspects kwamen eruit: ei, noten, pinda, koemelk, maar… ook huisstofmijt. Die laatste, dat wisten we nog niet. Huisstofmijt zou kunnen verklaren dat ze altijd jeukende ogen en opgezwollen, rode oogleden heeft.
Weg vloerbedekking
Eenmaal thuis besloten we om haar kamer te veranderen: de vloerbedekking ging er uit, laminaat er in, en Izzie kreeg een mooi stapelbed, want in januari werd ze vier jaar. Als verrassing hadden wij in het diepste geheim haar kamer omgetoverd tot een echte meidenkamer. Je kunt je voorstellen dat ze ontzettend blij is met haar nieuwe kamer. En waar wij vooral heel erg blij mee zijn is dat twee weken nadat ze haar nieuwe kamer kreeg haar eczeem ineens verminderde.
Verbaasd om haar zo te zien
Haar ogen waren niet meer rood en dik, en in haar gezicht zat geen eczeem meer. Ook op haar lichaam ging het beter. Langzaamaan verminderde het eczeem. Op dit moment is het nog niet weg, maar het is wel heel goed controleerbaar. We waren zo verbaasd om haar zo te zien. Dit is nog niet eerder voorgekomen in de afgelopen vier jaar: dat ze zo’n lange periode weinig eczeem had.
Hoe kan dit nou?
Komt het door haar nieuwe kamer? Of is vier jaar een moment waarop kinderen over eczeem heen kunnen groeien? Ik vroeg het ook aan de dermatoloog. Beide opties zijn mogelijk, maar eigenlijk weet ook zij het niet precies. Wat het ook is, ik ben ontzettend blij en ik zie na al die jaren toch een lichtpuntje aan de horizon en hoop nog steeds vurig dat er een dag komt dat ze helemaal geen jeuk meer heeft.
Als eerste op de hoogte
Wil je Leonie’s volgene blog niet missen? Volg ons dan op Facebook
