Post-covid klachten dwingen Laura om de bezem eens flink door haar mentale kelderkast te halen. Dat valt nog niet mee, want in die kast zit heel veel eczeem-ellende.

Mijn leven is door post-covid klachten stil komen te staan, zowel heden als toekomst. Ondertussen word ik ingehaald door mijn verleden. Laat ik dit uitleggen: sinds enige tijd ben ik bezig met een therapeutisch proces om het verleden te verwerken, te helen en los te laten. Kan niet zeggen dat ik dit per se een leuke activiteit vind, maar de bezem door die mentale kelderkast halen was achteraf gezien een strak plan. Alleen bleek dat deze vorm van werken en helen nog niet goed genoeg was, en daar komt post-covid om de hoek kijken.

Toch dankbaar

Het hele proces van ziek zijn heeft flinke impact en raakt aan stukken uit mijn verleden: het niet gezien, gehoord of geloofd voelen, niet kunnen deel nemen aan activiteiten, extra zorg en rust nodig hebben, onderzoeken, artsen, en ga zo maar door. Het haalt dingen naar boven waarvan ik had gehoopt dat ik ze nooit meer aan zou hoeven te kijken. Boy, I was wrong! Tegelijkertijd ben ik nu, misschien klinkt het gek, dankbaar voor dit proces.

Getriggerd door je verleden

Door zo stil gezet te worden, ga je met andere ogen naar het leven kijken, want niks is zo onzeker als in deze post-covid tijd. Nog niemand weet wat het toekomstperspectief is en niemand weet wat er aan herstel mogelijk is. Iets waar je knap wanhopig over kan worden en ik er dus meer voor probeer te zorgen in het ‘hier en nu’ te zijn. Alleen is in het ‘hier en nu’ zijn geen leuke setting, als je ondertussen wordt getriggerd door je verleden. Nare, heftige dromen, herbelevingen, herinneringen waarvan je niet meer wist dat ze er waren, stemmen, overtuigingen die de kop weer op steken.

Onhandelbaar eczeem

Toch gelooft er iets in mij dat deze dingen niet voor niets weer de kop op steken. Daar waar ik in het begin van mijn ziek zijn bezig was met alles in de kelder te proppen, probeer ik de dingen nu te zien voor wat ze zijn: herinneringen. Ik maak ze opnieuw door, geef ze de ruimte, laat het gevoel er zijn en probeer te kijken welke les erin verscholen zit. Alleen… sinds ik met dit proces bezig ben, is mijn eczeem onhandelbaar! Jeuk ten top, vlekken, droge huid, pijn en schaamte.

Vertrouwen op het proces

Ook op de medicijnen reageert mijn lichaam nu anders door de post-covid klachten en dat is knap frustrerend. Hoe heftig mijn eczeem ook is nu, hoe intens mijn schaamte en angsten ook de kop op steken, ik gebruik geen extra medicijnen, maar probeer het proces te vertrouwen. Natuurlijk ken ik mijn huid en lichaam intussen goed genoeg om te weten tot hoever ik kan gaan. Als het echt de verkeerde kant op gaat, grijp ik direct in.

Patroon herkennen

Tegelijkertijd begin ik meer en meer de fases en het patroon te herkennen. Alsof het gestuurd lijkt, ben ik elke keer met een thema bezig en de gebeurtenissen die daar bij horen – niet allemaal te gelijk, maar gedoseerd. Wanneer het lijkt dat ik er doorheen ben, zie ik dat mijn eczeem rustiger wordt en mijn huid zich herstelt. Tot er zich iets nieuws uit de kelder aandient; dan begint alles van voor af aan. Uiteindelijk geloof ik dat ik dit nodig heb. Dat ik toe ben aan het ruimte geven aan dat wat er altijd is geweest: die overvolle kelder.

Omgang eczeem

Naast dit alles ben ik bezig met een online groepstraject om te leren om gaan met het ziek zijn, met je leven vorm te geven terwijl je ziek bent. Ik word uitgenodigd om te stoppen met het ‘vechten tegen’. Ook dit naar aanleiding van mijn post-covid klachten en het stil gezet worden: als je zo ontzettend weinig energie hebt, merk je pas hoeveel energie het kost om te vechten tegen iets. Ook hierin was ik toe aan verandering. Ik ben eczeem gaan zien voor wat het daadwerkelijk is: een chronische ziekte die heel veel van een lichaam vraagt en heel veel mentale kracht vereist. Van vechten tegen, naar leren leven met. Dat is een flinke mind shift, maar wel een die welkom is!

ALS EERSTE OP DE HOOGTE?

Volg ons op Facebook en Instagram

MAT-NL-2300273