Mijn moeder is de liefste mama van de wereld! En de allerzorgzaamste! Ze begon een indrukwekkende en uitgebreide zoektocht om mij te helpen en samen een oplossing voor mijn eczeem te vinden. Mijn dank is oneindig groot.

Mijn oom – haar broer – heeft ernstig eczeem, astma en chronische hooikoorts. Al zijn hele leven. Dus mijn moeder maakte van dichtbij mee hoe dat was. Zelf heeft ze geen eczeem of astma. Maar wel enigszins een allergische aanleg. Als het ergens stoffig is, of in de buurt van paarden, dan begint ze te niezen en snotteren en jeuken.

Toen kreeg ze zelf twee kinderen. Een zoon met astma. En een dochter (ik dus) met precies hetzelfde als haar broer: ernstig eczeem, astma en chronische hooikoorts – en ik raak in een anafylactische shock van bepaalde noten.

Atopisch eczeem was er altijd in m’n leven. Maar de jeukplekken en/of uitbraken komen en gaan. Mijn lieve mama begon een indrukwekkende en uitgebreide zoektocht om mij te helpen. Zo ongeveer de hele wereld heeft adviezen en iedereen kent wel een wonderverhaal. En bij eczeem geldt altijd: dat wat voor de één werkt, hoeft niet voor de ander te werken. Maar hoe kom je daar achter? Door eindeloos proberen.

De medische wereld bracht in die tijd niet genoeg oplossing. De astma was redelijk onder controle te brengen met medicijnen. Maar het eczeem niet. Ondanks zalven en smeren en inpakken met tubifast. Ik kan het me zo goed herinneren: insmeren en dan iets om m’n huid rollen (geen idee meer hoe dat spul heette) en dan buisverband eromheen. Iets met een groene streep voor m’n benen. Iets met een rode streep voor m’n armen. En een soort netten om m’n buik en rug en borst. Mijn moeder verzorgde mijn probleemhuid met eindeloos geduld, met zorgzaamheid en liefde.

Over de jaren heeft ze werkelijk álles geprobeerd (naast de nodige kinderartsen, dermatologen en huisartsen).

Wie weet wat zou helpen:

• Ik noemde dat toen de naaldjesdokter. Ik vond het vreselijk, maar wilde er toch heen, achter op de fiets bij mama, omdat ik echt dacht dat het zou helpen. Maar nee.
• Een homeopaat. Niks.
• Een natuurgenezer. Nee.
• Een magnetiseur. Lieve man. Maar geen effect.
• Bio-cybernetische therapie (dit voelde ook echt als onzin, met m’n voeten op een metalen plaat, in m’n handen metalen staven en dan via een computer golven door me heen. Het deed dus ook niks voor me. In het begin had ik goede hoop, omdat een buurjongen er baat bij had gehad. Maar helaas.)
• We hebben een ingewikkeld dieet geprobeerd, waarvan ik me vooral de natuurwinkel herinner en vieze lolly’s, cashewnootpasta (een noot die ik wel verdraag) op m’n brood en sojamelk. En dat ik me overal moest afvragen of ik iets wel of niet mocht eten en drinken. Het hielp allemaal niet.

Alleen de natuurgenezer hielp me wel van het strenge dieet af. Zij zei dat ik minder stress zou hebben als we meer relaxed met het eczeem om zouden gaan, als ik af en toe iets zou nemen ‘wat niet mocht’. Dat bleek een wijze les voor de rest van m’n leven.

Want mijn állergrootste eczeem-trigger is stress.

Toen ik een jaar of zestien was, explodeerde m’n eczeem nog net even een paar graden erger. En toen had de zoektocht toch nog succes! We (mama en ik) kwamen bij Centrum Oosterwal in Alkmaar. Ik ben er nu nog onder behandeling. Met hun hulp heb ik zalven gevonden die werken en een haarlotion, shampoo en onderhoudscrème die bij me passen. Bij ernstige uitbraken helpen zij me er doorheen met eventueel zwaardere middelen (zoals prednison of zoals vandaag nog een betamethason-injectie).

Lieve mama, ik hoop dat mijn herinneringen juist zijn en dat ik recht doe aan jouw levensmissie om mij te helpen. Mijn DANK is oneindig groot. Bedankt voor alles. Mijn gezondheid is mijn kwelgeest. En dat geldt helaas de laatste jaren ook voor jou. Maar samen staan we sterk ❤

ALS EERSTE OP DE HOOGTE?

Volg ons op Facebook en Instagram

MAT NL2100849