Mijn dochter Izzie van drie heeft atopisch eczeem, en behoorlijk ook. ’s Avonds gaat ze in bad en daarna moet ze flink ingevet worden. Met vaseline-achtige zalven, maar helaas ook met hormoonzalven. Ze vindt het vreselijk.

Het is 21:00 uur. Eindelijk is het stil in huis. Alle drie de kinderen slapen. Raf, de oudste van vijf is net in slaap gevallen. Dat duurt vaak even, omdat hij meestal nog niet klaar is om de dag af te sluiten. De jongste van een viel om 19:00 uur als een blok in slaap. En Izzie, mijn middelste van drie, slaapt sinds 20:10 uur. Meestal is zij al ontzettend moe rond 19:00 uur en gaat ze graag naar bed. Maar aan het half uurtje ervoor heeft ze een grote hekel. Mijn dochter heeft namelijk atopisch eczeem, en best behoorlijk ook. Dat betekent dat ze in bad gaat en daarna flink ingevet moet worden. Met vaseline-achtige zalven, maar helaas ook met hormoonzalven. Ze vindt het vreselijk, dat gesmeer op haar huid en vaak huilt ze erbij. Ze wil liever op het bed springen, of in haar blootje de kamer rond rennen in plaats van ingesmeerd worden. Maar vaak is het ook de zalf die prikt in haar enkels, polsen en haar gezicht.

Ze slaapt, voor hoe lang?

Met veel moeite kreeg ik haar ook vanavond weer ingesmeerd, maar nu is ze gelukkig stil en slaapt ze. Voor hoe lang? Dat is altijd maar afwachten. Meestal slaapt ze een paar uur en dan begint het… Zo ook deze avond. Ik besluit om 22.30 uur te gaan slapen. Ik check nog even mijn mail en stuur wat appjes om vervolgens het licht van de slaapkamer uit te doen. Hoe lang zal het duren voordat ik haar hoor?

Ik trek haar handjes weg

02:15 uur. ‘Mama, mamaaaa, maaamaaa,’ hoor ik vanuit haar kamer. Een huiltje en een schreeuw. ‘Mamaaa, ik heb jeuk, ik heb jeueueuk!’ Ik spring op, bang dat ze ook de andere kinderen wakker maakt en sprint naar haar kamer. Ze zit rechtop met haar pyjama-jurk opgerold naar boven en krabt hard aan haar enkels en haar buik. Ze huilt en ik knuffel haar even voordat ik in actie kom. Ik trek de la van het kastje naast haar bed open waar al haar medicatie ligt. Op de ergste plekken smeer ik direct hormoonzalf en op de mildere plekken vaselinezalf. Dit zorgt niet dat de jeuk meteen weg is, dus ze blijft krabben. Ik trek haar handjes weg en hou ze vast, maar daar wordt ze wild van.

Totale hysterie

Ze begint harder te huilen en te gillen. ‘Het doet zo pijn mama, auw auw!’ Machteloos voel ik me. Geef die jeuk maar aan mij, neem het bij haar weg, denk ik. ‘Het gaat zo over, rustig blijven…’ zeg ik tegen haar, maar ik weet dat het zinloos is. Het maakt haar alleen maar onrustiger en zorgt ervoor dat ze harder gaat schreeuwen. Vaak slaat deze situatie om naar totale hysterie. Ze gilt en huilt dan met hoog volume. En dan heeft ze ook ineens dorst, moet ze plassen en wil ze bij ons in bed slapen. Ik probeer haar rustig te krijgen en blijf haar aaien over haar rug, terwijl ze weer is gaan liggen. Ze komt steeds maar overeind en begint weer te gillen en te huilen. En voortdurend dat krabben, het is niet om aan te zien. En hoe harder ze schreeuwt, hoe erger de jeuk wordt. Ik heb het haar eens proberen uit te leggen dat ze moet proberen om rustig te blijven, maar ze is drie jaar…

Bozerikjes en goeierikjes

Ik vertel haar dan dat er bozerikjes en goeierikjes in haar lichaampje zijn. En dat heel boos zijn en gillen ervoor zorgt dat de bozerikjes jeuk maken in haar lijfje. Dat snapte ze wel, en soms probeert ze dan een lach tevoorschijn te toveren of net even minder te gillen. Want stress is voor haar funest. Wanneer haar stresslevel omhoog gaat, neemt de jeuk meteen drastisch toe.

Op naar de ochtend

Na ongeveer drie kwartier merk ik dat ze rustiger wordt. Ik ben haar al geruime tijd aan het strelen over haar rug en dan is ze op een gegeven moment zo moe dat ze weer gaat slapen. Ik sluip op mijn tenen terug naar mijn bed en probeer ook de slaap weer te vatten. Op naar de ochtend, waarin het insmeerritueel opnieuw begint.

Als eerste op de hoogte

News and developments? Be the first to know! Follow us on Facebook .

GZNL.GZ.18.07.0163a