‘Het went zo gauw en zo makkelijk, een gave huid.’ Maar andersom? Eczeem overvalt Laura telkens opnieuw, terwijl ze weet dat het eraan zit te komen. Hoe ga je daar eigenlijk het beste mee om? Kun je leren dansen met eczeem?

Tsja. Daar zit je dan als inmiddels volgroeide en ontwikkelde dertiger met de handen in het haar. Ik kom weer van een koude kermis thuis. Het blijkt dat ik stiekem toch nog vasthoud aan de boodschap: je groeit er wel overheen! Hoe goed ik ook weet hoe eczeem in elkaar steekt. Natuurlijk ben ik mij ervan bewust dat ik met mijn 34 jaar niet meer groei en ontwikkel zoals een kind dat doet. Het is een les waaruit blijkt dat hoop los staat van leeftijd of lichaamsontwikkelingen.

Hoop doet leven, toch? Hoe waar ook, het creëert ook vaak valse verwachtingen. Zo ook nu.

Eczeem steekt de kop op

Niet geheel onverwacht en toch overdonderd… Na een periode van rust zie ik mijn eczeem weer de kop op steken. De structuur van mijn huid wordt zichtbaar anders, er ontstaan rode vlekken, verdikkingen én die oneindige schilfers, om nog maar te zwijgen over de jeuk! Na een periode van een relatief rustige eczeemhuid, was ik blijkbaar vergeten dat ik wel degelijk eczeem heb. Het went zo gauw en zo makkelijk, een gave huid. Maar andersom? Ik had kunnen weten dat het eczeem eraan zat te komen, dat het zat te wachten op een ‘goed’ moment… en toch overvalt het me.

Leven met ups and downs

Een leven met eczeem is veelal een leven met fases, ups and downs: van dalen waarin het leven haast ondragelijk lijkt door alle jeuk en pijn tot pieken waarin ik vergeet een eczeemhuid te hebben. Hoelang zo’n fase duurt, hangt van zoveel verschillende factoren af dat er eigenlijk geen touw aan vast te knopen valt. Seizoenswisselingen, stress, voeding, medicaties, zalven, luchtvochtigheid, warmte, verandering receptuur producten en ga zo maar door. De lijst met mogelijkheden is eindeloos als je eczeem hebt. Het kan per dag enorm verschillen en bij sommigen duren de afwisselingen jaren.

Een dal vol vragen

Zo’n dal bereiken is nooit zo maar even iets. Althans, niet in mijn ervaring. Keer op keer zak ik mentaal in elkaar, alsof de grond onder mijn voeten vandaan geslagen wordt. Het voelt alsof ik faal, alles verkeerd doe, want je hoort er toch overheen te groeien? Waarom doet mijn lichaam dat dan niet? Waarom lukt het mij dan niet gewoon? Doe ik niet hard genoeg mijn best? Ik hoor mijn eczeem nu toch wel een keer te begrijpen?

Nieuwe zoektocht

Terwijl de hele eczeem-rataplan uit de kast wordt getrokken, probeer ik houvast te vinden in wat ik wél weet: ik kan er, deels, grip op krijgen. Het kan beter worden dan dit. Maar elk dal gaat gepaard met een nieuwe zoektocht: uitzoeken wat er enerzijds mis is gegaan én anderzijds wat ik er dan tegen kan inzetten. Grijp ik naar de hormoonzalf? Of let ik strikter op mijn voeding? Skip ik voedingsmiddelen of is het een pas op de plaats zetten en mijn agenda leeg schrappen voldoende? Elke keer opnieuw is het een kwestie van accepteren dat ik ‘er weer niet overheen ben gegroeid’. Hoe gek dat ook voelt. Want heel eerlijk: ik weet écht wel dat het zo niet werkt. Maar dat neemt de stiekeme hoop op een wonder niet weg.

Mijn ik en mijn eczeem zijn verbonden

Elke eczeemfase vraagt om mijzelf opnieuw onder ogen te komen: accepteren dat mijn ik en het hebben van eczeem verbonden zijn met elkaar én dat ik daar opnieuw mijn weg in mag en moet vinden. Leren dansen met de fases die eczeem kent, in plaats van onbewust erin geloven dat ik nu echt verlost ben. Alsof ik mag gaan leren surfen op de golven van eczeemfases en vooral weer mag gaan leren zijn met alles wat eczeem met zich meebrengt.

De grootste lering

Kun je leren dansen met eczeem? Ergens weet ik dat ik dat kan, dat ik kan leven met mijn eczeem en mij tegelijkertijd goed kan voelen. Maar ergens weet ik ook dat ik dit altijd alleen mogelijk is wanneer eczeem geen rol speelt, wanneer het naar de achtergrond verdwenen is. Allesbehalve realistisch dus… Maar de grootste lering is elke keer: mij niet gaan opsluiten als het eczeem aanwezig is, maar erop uit blijven gaan en dingen blijven ondernemen, mensen opzoeken die je lief zijn en genieten van alles wat het leven te bieden heeft.

Gelukkig ben je als mens nooit uitgeleerd. Zou maar saai zijn, toch?

MAT-NL-2500056