Leven met atopisch eczeem is een opgave voor Dorien: ‘Zodra ik last heb van eczeem in mijn gezicht, voel ik mij niet helemaal zeker en dat maakt dat ik angstig ga worden. Hoe zie ik eruit? Zullen de mensen me wel serieus nemen?’
Angst speelt een grote rol in mijn leven. Ik ben gediagnosticeerd met een angststoornis. Het is lastig te verklaren waar die angststoornis nu precies door is ontstaan, maar ik denk dat het te maken heeft met de life events die ik heb meegemaakt. Ik ben ook iemand die controle nodig heeft. Nu heeft iedereen een zekere mate van controle nodig, maar ik kan eigenlijk niet zonder. Dit kost veel energie en al wil ik het graag, toch kan ik mijn neiging om altijd in control te zijn niet loslaten.
Vertrouwen op medicatie
Leven met eczeem is elke dag weer een opgave. Zodra ik last heb van eczeem in mijn gezicht, voel ik mij niet helemaal zeker en dat maakt dat ik angstig ga worden. Hoe zie ik eruit? Zullen de mensen me wel serieus nemen? Als ik de huid van mijn gezicht behoorlijk kan behandelen en het weer de goede kant op gaat, dan is dat de controle die ik nodig heb om weer zeker te worden. Maar o wee als de medicatie mij in de steek laat… dan verlies ik mijn controle en blijft de angst mij parten spelen. Het is dus belangrijk dat ik op mijn medicatie kan vertrouwen.
Controle loslaten
Toch zou ik heel graag wat meer ontspannen met de situatie om willen gaan. Het lukt me alleen nog niet. Ik durf simpelweg de controle nog niet los te laten, ben bang dat ik de huid in mijn gezicht niet meer onder controle ga krijgen. Ik ben het wel stukje bij beetje aan het proberen, hoor. De ene dag lukt dat beter dan de andere en ik heb inmiddels ontdekt dat dat ook te maken heeft met hoe moe ik me voel. Uitgerust en relaxed zijn, daar gaat het om. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan…
Zoektocht
Voeding is ook iets om in de gaten te houden wil ik zo weinig mogelijk last van eczeem hebben. Ik kan niet alle producten verdragen. Inmiddels weet ik welke ik het beste kan laten staan en welke ik zonder probleem kan eten. Dit was overigens nog best een zoektocht. En elke dag kan er toch nog weer iets bij komen waar ik gevoelig voor ben geworden. Angst en controle spelen hier ook een rol.
Geen cherry-tomaatjes
Inmiddels is het zelfs zo dat ik een angst heb ontwikkeld voor ‘nieuwe’ producten. Die durf ik bijna niet meer te proeven. Vooral die met suiker, gist en melk. Voordat ik uit eten ga, bestudeer ik dan ook thuis de menukaart. Heb ik mijn allergieën eenmaal doorgegeven aan een restaurant, dan is dat nog geen garantie dat het goed gaat. Dat er bijvoorbeeld gist in brood zit, wordt nogal eens vergeten. Ook de hapjes en drankjes op feestjes bestaan vaak uit producten met suiker, melk en gist. Die neem ik maar niet. Onlangs is daar nog tomaat bij gekomen. Cherry-tomaatjes (die ik zo lekker vond) eet ik dus ook maar niet meer.
SAE-moment
Dit alles weerhoudt me er niet van om vaak naar eetcafés en restaurants te gaan die ik een beetje ken, al blijft het vervelend om steeds maar weer te moeten aangeven dat je ergens niet tegen kunt. En toch… als het erg goed gaat met mijn huid, dan wil ik bij hoge uitzondering ook nog wel eens een schijt-aan-eczeemmoment nemen in een eetgelegenheid.
ALS EERSTE OP DE HOOGTE?
Volg ons op Facebook en Instagram