Depri door je huid. Ik heb dagen dat ik met een tevreden gevoel door het leven ga, maar er zijn er ook bij dat ik met depri gevoelens heb te kampen. Mijn huid speelt hier een belangrijke rol in.

Van jongs af aan maakte ik mij, zoals veel jonge mensen, al druk om mijn uiterlijk. Ik had geen last van puistjes, maar wel van eczeem. En dit was zichtbaar voor iedereen. Zowel op de lagere school als op de middelbare school werd ik hiermee gepest. Niet alleen door leerlingen, maar er was ook een docent die een opmerking maakte en daarmee grappig probeerde te zijn. Ik was daar erg verdrietig om. Helaas was er destijds nog geen aandacht voor pesten op school. Als ik er nu aan terugdenk, dan word ik boos. Maar dat heeft niet zoveel zin meer.

Verborgen ziekte

Ik denk dat mijn depri gevoelens onder andere te maken hebben met de situaties die ik met mijn eczeem heb meegemaakt. Dan heb ik het over school, werk en privé. Veel onbegrip. Het heeft betrekking op de jaren zeventig, tachtig, negentig, de jaren nul. Dit is veel. Terwijl ik het zo beschrijf, schrik er ook van. Niemand loopt met z’n aandoening te koop, maar ik ben in de loop van de jaren steeds beter gaan begrijpen waarom eczeem ook wel eens de ‘verborgen ziekte’ wordt genoemd. En dan gaat ‘verborgen’ niet over het verstoppen van lichaamsdelen waar je je voor schaamt of ontevreden over bent. Ik heb het over jeuk, pijn, de vermoeidheid die je uitput, de psychische last.

Meer aandacht

In de huidige maatschappij is er gelukkig veel meer aandacht voor de persoon en zijn of haar omstandigheden. Dit was destijds nog niet het geval. Onderwijzers en docenten zijn nu meer betrokken bij hun leerlingen. Op het werk is er meer aandacht voor persoonlijke omstandigheden. En is er meer bespreekbaar. Denk ik terug aan een specifieke situatie op mijn werk, dan moet ik telkens opnieuw constateren dat ik er voornamelijk alleen voor stond. Bedrijfsarts, werkgever en collega’s… ze trokken samen op.

Grote impact

Ik moest het maar zien te redden. Dit is mij ook gelukt en ik ben er denk ik alleen maar sterker uit gekomen. Toch was dit niet zoals het zou moeten zijn. Gelukkig heb ik het zeker de laatste jaren ook anders mogen ervaren. Het begint met het erkennen dat depri door je huid gevoelens er zijn. Klinkt simpel, maar is het niet. De impact van eczeem is groot. Uit studies is gebleken dat het hebben van chronisch eczeem een vergelijkbare impact op de kwaliteit van je leven heeft als bijvoorbeeld borstkanker of suikerziekte.

Hulp zoeken

Op dit moment probeer ik de moeilijke situaties een plek te geven. De ene keer lukt dat beter dan de andere. Weet dat je arts of dermatoloog je kan helpen om een gespecialiseerd verpleegkundige, een psycholoog, maatschappelijk werker of een andere hulpverlener te vinden. Het is maar net welke vorm van hulp bij jou als mens past. Ik ga vol vertrouwen de toekomst in.

Als eerste op de hoogte?

Volg ons op Facebook en Instagram

MAT-NL-2000589