Nooit eerder lag ik op het strand in Petten. Niet alleen omdat dit strand pas sinds kort bestaat, maar vooral omdat het strand voor mij een absolute ‘no-go’ was. Hoe voelt dat eigenlijk: leven zonder eczeem?
Mijn door eczeem aangedane huid zat me in alle mogelijke opzichten dwars. De zon kon ze niet velen, de warmte maakte haar opstandig en het zand plakte door de zalf aan haar alsof het paneermeel was, zodat het voelde alsof ik een kroket was.
Cadeau
Tot nu… want daar lag ik. Samen met mijn vriendin ging ik die bewuste dag, gewapend met stoeltje, parasol en zonnemelk naar het strand om verkoeling te zoeken. Uren dobberde ik in de zee, die voor Nederlandse begrippen warm te noemen was. Dit voelde als een cadeau. Ik heb er een deel van leven bij!
Rood, knalroze, okergeel
Sinds mijn eczeem onder controle is, is mijn leven enorm veranderd. Een nieuwe speler op de medicijnmarkt bracht me dit cadeau. Niet alleen kan ik nu naar het strand, ook kan ik opeens kleding dragen in andere kleuren dan zwart. Ik gebruik minder vette zalf en laat zodoende minder vette vlekken achter in mijn kleding. In zwarte kleding zie je deze vlekken niet zo snel, dus sta ik al jaren te boek als de ‘dame in het zwart’. Mijn vrienden weten niet wat ze zien als ik opeens rood, knalroze of zelfs okergeel gekleed op onze afspraak verschijn. Het laat me stralen, ik ben blij.
Dubbele aanslag
Wat ik ook kan nu? Sporten! Het is niet dat je met eczeem geen sport kan beoefenen, hoor. Dat kan prima. Het was voor mij alleen zó een enorme aanslag op mijn huid, dat ik de motivatie snel verloor. Van sporten ga je zweten en zweet prikt behoorlijk op een aangedane huid. Daarna douchen was een dubbele aanslag, want ook water deed mijn huid pijn. Na een uurtje sporten, slikte ik steevast drie dagen extra medicatie. Daar bedankte ik al snel voor, hoe zeer ik het sporten ook miste. En nu? Nu sta ik elke dag op de yoga-mat en neem ik de meest intrigerende poses aan. Daarbij vallen de zweetdruppels lustig op m’n mat en het is allemaal oké. Hoe tof is dat?!
Lijf moe, geest ook
Voorzichtig leer ik mijn nieuwe leven kennen. Wat kan ik nu allemaal wel, wat ik voorheen niet kon? Het vergt moed merk ik om mijn nieuwe grenzen af te tasten. Het jarenlange gevecht met mijn huid eiste zijn tol. De enorme vermoeidheid die het me opleverde, voelde ik eigenlijk pas toen het eczeem verdween. Mijn lijf was niet alleen moe, mijn geest ook. Jeuk heeft een uitputtend effect.
Wegwezen jeuk!
Nu de jeuk er niet meer zo vaak is, is mijn tolerantie ook veranderd. Zodra er weer een nacht met jeuk optreedt, voel ik direct hoe klaar ik ermee ben. Ik slik dan meteen antihistamine, om te voorkomen dat de jeuk vrij spel krijgt. Zélfs bij jeuk die ik voorheen prima kon handelen. Mijn tolerantie is weg. Wegwezen jeuk! Jij bent niet meer welkom.
Leven zonder eczeem
Ik hou van mijn nieuwe leven. Met een huid zonder jeuk, met zomerdagen op het strand, met kleurige kleding, zweetdruppels op de mat en met ogen die stralen. De persoon die me een jaar geleden gezegd zou hebben dat ik na meer dan 40 jaar zonder eczeem door het leven zou gaan, had ik hoofdschuddend aangekeken. En kijk me nu eens…
Als eerste op de hoogte?
Volg ons op Facebook en Instagram
