Een traan, een lach, een gevoel van wanhoop. Vaak word ik geraakt door verhalen die patiënten mij vertellen. Ze blijven vaak tussen vier muren, maar eigenlijk wil ik ze graag delen. Ze emotioneren me, maken me blij, maar soms ook heel verdrietig. Ik ben Linda Severijns, dermatologie verpleegkundige in de ZGT in Hengelo.

Ik heb een geweldige baan. De laatste jaren heb ik me gespecialiseerd in psoriasis en eczeem. Ik coach – want zo zie ik het eigenlijk – mensen met zalven en medicijnen, maar ook zeker met hun emoties. Naast mijn baan in de ZGT heb ik met mijn man een eigen bedrijf waar ik trots op ben. Dit bedrijf heeft een verhaal waar ik misschien nog wel eens over blog. Het heeft namelijk raakvlakken met mijn baan als dermatologie verpleegkundige. Eigenlijk draait alles toch om gezondheid en geluk…

Schaamte en twijfel

Zelf ken ik een leven met psoriasis, al moet ik zeggen dat het de laatste jaren beheersbaar is. Ik herinner me nog de momenten dat mij handen helemaal stuk waren, met name mijn handruggen. Ik kon mijn vingers soms amper buigen en schaamde me vreselijk als er iemand naast mij in de auto zat en ik zag dat hij of zij naar mijn handen keek. De twijfel: zal ik wat zeggen of gewoon mijn mond houden en een afleidingsmanoeuvre proberen? Alles om maar niet meer naar mijn handen te hoeven kijken.

Tools en tips

Nu gaat het heel goed met me. De psoriasis is vrij rustig. Waarom het nu wel goed gaat, weet ik eigenlijk niet. Het is niet altijd te verklaren, dat probeer ik mijn patiënten ook te vertellen. Stress, uitlokkende factoren, ze spelen allemaal mee en vaak heb je er geen invloed op. Ik zal in mijn blogs de lach en traan delen van eczeempatiënten, over tools schrijven met betrekking tot behandelmethodes, maar ook praktische tips geven. Ik wil succesverhalen delen die me blij maken, maar ook het verdriet waarbij ik wel eens een traantje weg moet pinken.

Als eerste op de hoogte?

Volg ons op Facebook en Instagram

MAT-NL-2000594